در هر خانه ای که نوجوانی در آن است ،سئوالی در ذهن والدین طنین می اندازد : « چرا او اینگونه رفتار می کند ؟ » و این سئوال شامل تمام رفتارهای نوجوانان می شود.

نوجوانانی که مانند غارنشینان ، ساعت ها در اتاق شان می مانند و موسیقی گوش می دهند و در حال و هوای خودشان هستند . یا نوجوانانی که بر سر والدین شان فریاد می زنند و می گویند :« از تو متنفرم که زندگی ام را نابود کردی . »

وقتی همه چیز غرق در نابودی و ویرانی است و به این کلمات فکر می کنید ، برای تان دشوار است تدبیری بیندیشید . زمانی را به خاطر می آورید که پوشک های آن ها را عوض می کردید ، به آنان خواندن می آموختید ،آنان را به مدرسه می برده و به خانه می آورده اید ، بارها آنان را دکتر می بردید و اگر پسر بودند ، بارها با دست و پای زخمی شان روبه رومی شدید .